Rozszczepienie I Fragmentation
Pierwsza wersja „Spleenu” była pokazana na wystawie „Kobieta na Księżycu”* w 2021 i od tego czasu zmienia się i transformuje, tak jak mój proces terapeutyczny. Motyw samotnego oka był obecny już wtedy, ale teraz stał się najważniejszym elementem komiksu i na tej wystawie wychodzi poza jego ramy. Dosłownie, bo skala ściany odziera z intymności książki, ale za to daje widzialność, którą można porównać do krzyku. A przepracowywanie traum polega także na odzyskiwaniu swojego głosu, sprawczości. To wolność, aby opowiedzieć swoją prawdę, ale często to dosłownie odblokowanie zaciśniętego gardła, pozwolenie sobie na krzyk, śpiew, głośne mówienie… Samotne oko uciekające od swojej właścicielki jest symbolem tych wszystkich rozszczepionych, straumatyzowanych części, naszych małych „ja”. Rozszczepienie to oddalenie się od siebie, a terapia to forma podróży, dzięki której możemy się znów spotkać ze sobą. Starałam się skondensować tą informację w tych trzech muralach.”
[Fragment rozmowy z Emilią Orzechowską z katalogu do wystawy Suche Oczy w Miejskiej Galerii bwa Bydgoszcz]
The first version of Spleen was presented at the Woman on the Moon exhibition in 2021, and since then, it has evolved and transformed, much like my therapeutic process. The motif of the solitary eye was present even then, but now it has become the central element of the comic and, in this exhibition, extends beyond its frames. Literally—because the scale of the wall strips the work of the intimacy of a book, but instead grants it a visibility comparable to a scream. Working through trauma also involves reclaiming one’s voice and agency. It is the freedom to tell one’s truth, but often it’s also about literally unlocking a clenched throat—allowing oneself to scream, sing, or speak loudly. The solitary eye escaping from its owner symbolizes all those fragmented, traumatized parts of ourselves—our little “selves.” Fragmentation is a separation from oneself, while therapy is a journey that enables us to reunite with who we are. I tried to distill this idea into these three murals.
[Excerpt from an interview with Emilia Orzechowska, catalogue for the exhibition Dry Eyes at the Municipal Gallery bwa Bydgoszcz]
Rozszczepienie, 250cm, akryl, widok wystawy Suche Oczy, Miejskiej Galerii bwa Bydgoszcz, 2024
Fragmentation, 250cm, acrylic, exhibition view Dry Eyes, Municipal Gallery bwa Bydgoszcz, 2024
Twarzoczaszka I The facial skeleton
Moim zaproszeniem do wystawy, do „świata za oczami” był przeskalowany rysunek Twarzoczaszki narysowany na ścianie galerii. Czaszka widziana od wewnątrz przypomina labirynt. To dobre odniesienie do umysłu, który błądzi wśród wspomnień i doświadczeń, racjonalizuje to co było i rozbija się o wyparte emocje. To był także motyw architektury wystawy, pełnej zaułków które trzeba było odkryć.
[Fragment rozmowy z Emilią Orzechowską Świat za Oczami, pismo artystyczne Format, nr 92]
My invitation to the exhibition, to the “world behind the eyes,” was an oversized drawing of a facial skeleton sketched on the gallery wall. The skull, seen from the inside, resembles a labyrinth. It serves as a fitting reference to the mind, which wanders through memories and experiences, rationalizes the past, and collides with repressed emotions. This concept also inspired the architecture of the exhibition, filled with nooks and crannies waiting to be discovered.
[Excerpt from an interview with Emilia Orzechowska, The World Behind the Eyes, Format Art Magazine, Issue 92.]
Twarzoczaszka, rysunek pastelą, widok wystawy, Suche Oczy, Centrum Sztuki Galeria El, Elbląg, 200x200cm, 2023
The facial skeleton, drawing, soft pastel, exhibition view, Dry Eyes, Centrum Sztuki Galeria El, Elbląg 200x200cm, 2023
Nowy Prometeusz I New Prometheus
Nowa Ziemia to świat przygotowywany do podboju i ten, który zostaje opuszczony. Na wystawie elementem, który je łączy jest postać przypominająca Herna, w anglosaskiej mitologii ducha lasu. Tutaj stoi w zwierzęcej czaszce, która trzymana w zwycięskim geście staje się trofeum. Postać została nazwana Prometeuszem, w mitologii greckiej był to tytan, który stworzył człowieka z gliny i łez. Człowiek – Nowy Prometeusz, aspiruje do boskości. Chce tworzyć oraz zmieniać świat dla własnych potrzeb, ale w przeciwieństwie do mitologicznego tytana nie jest skłonny do poświęceń i wzięcia odpowiedzialności za swoje decyzje. Nowy Prometeusz bawi się i przywdziewa maski, aby być strasznym i poczuć w sobie moc.
New Earth is both the world being prepared for conquest and the one left behind. In the exhibition, the element connecting them is a figure reminiscent of Herne, the spirit of the forest in Anglo-Saxon mythology. Here, the figure stands with an animal skull, held aloft in a victorious gesture, transforming it into a trophy. This figure has been named Prometheus. In Greek mythology, Prometheus was a titan who created humanity from clay and tears.
The human—New Prometheus—aspires to divinity. He seeks to create and reshape the world to suit his needs, but unlike the mythological titan, he is unwilling to make sacrifices or take responsibility for his decisions. New Prometheus plays and dons masks to appear terrifying and to feel power within himself.
Nowy Prometeusz, 250cm, akryl, widok wystawy Nowa Ziemia, Galeria Wozownia, Toruń, 2021
New Prometheus, 250 cm, acrylic, exhibition view New Earth, Wozownia Art Gallery, Toruń, 2021
